برکه ای بی انتها
به دریا افتادگان قدر ساحل بدانند بیا تا ساحلی در بیکران دریا باشیمبرکه ای بی انتها
به دریا افتادگان قدر ساحل بدانند بیا تا ساحلی در بیکران دریا باشیمطلب
یاران دگر امشب سوی میخانه میایید
یا بر سر راه من دیوانه میایید
بی بند تعلق زده ام جام پیاپی
دنبال من ریخته پیمانه میایید
یا هر چه شنیدید ز من هیچ مگویید
یا در بر این گمشده جانانه میایید
دریای دل من چو خروشد، مگریزید
یا در طلب گوهر یکدانه میایید
جای من و ما خلوت دل نیست خدا را
در میکده ی حق پی افسانه میایید
هشیار قدم بر سر خاکم بگذارید
مستم، بر این مست، چو بیگانه میایید
لحظه ها
گاه یک لبخند آنقدر عمیق میشود که گریه میکنم
گاه یک نغمه آن قدر دست نیافتنی است که با آن زندگی میکنم
گاه یک نگاه آن چنان سنگین است که چشمانم رهایش نمیکنند
گاه یک عشق آن قدر ماندگار است که فراموشش نمی کنم
تق
شبی غمگین شبی بارانی و سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد ...
تماشایی ترین تصویر
تماشایی ترین تصویر دنیا می شوی گاهی
دلم می پاشد از هم بس که زیبا می شوی گاهی
حضور گاهگاهت بازی خورشید با ابر است
که پنهان می شوی گاهی و پیدا می شوی گاهی
به ما تا می رسی کج می کنی یکباره راهت را
ز ناچاریست گر هم صحبت ما می شوی گاهی
دلت پاک است اما با تمام سادگیهایت
به قصد عاشق آزاری معما می شوی گاهی
تو را از سرخی سیب غزلهایم گریزی نیست
تو هم مانند حوا زود اغوا می شوی گاهی
غروب
تو میروی و انگار آسمان میداند
سکوت شبهای بی ستاره من ترانه میخواند
تو میروی و دلم را غروب میگیرد
تمام اشکهایم تو را بهانه میگیرد
به پای گریه های یک نگاه می نالد
پرنده ای برای چشم های تو میخواند
تو میروی و دلم را سکوت میگیرد
دلم برای نگاه تو هنوز هم میمیرد
دلم به پای خیال تو هنوز هم میسوزد
برای غنچه های غم شکوفه می چیند
تو میروی بدست یاد و زمانه می ماند
زمانه هم چه خوب غم به غم می بافد
